Die naam Svetlana kan nie die algemeenste genoem word nie, dit is minder gewild as vroulike name soos Sofia, Anastasia, Elizaveta, en tog is dit stewig verskans in die woordeboek van Russiese name. Diegene wat hierdie naam vir hul dogters kies, word nie net aangetrek deur die pragtige klank nie, maar ook deur die Slawiese oorsprong.
Die Russies-sprekende oorsprong van die naam Svetlana is ongetwyfeld. Sy verwante woorde is "lig", "lig". Dit lyk soos oorspronklike Slawiese name soos Snezhana, Milana. Hierdie ooreenkoms mislei selfs wetenskaplikes-filoloë, wat die naam Slawies, wat in die voor-Christelike era ontstaan het, vir 'n geruime tyd beskou het.
Die navorsing van historici weerlê hierdie aanname: hierdie naam is nie in enige antieke Russiese dokument gevind nie. Die uniekheid daarvan lê daarin dat, in teenstelling met die meeste name, die presiese tyd van sy voorkoms en selfs die skepper bekend is.
Naam Skepper
Die naam Svetlana is te danke aan die Russiese digter Alexander Vostokov (1781-1864). Die regte naam van hierdie man is Alexander-Voldemar Ostenek, hy is gebore op die grondgebied van die moderne Estland, was 'n Duitser van nasionaliteit en het tot op die ouderdom van 7 geen woord Russies geken nie. Maar later, terwyl hy in die kadettekorps in Sint Petersburg studeer, het hy Russies geleer en verlief geraak op die Russiese kultuur. En soveel so dat hy daarna sy Duitse van in Russies verander het.
Hierdie digter het geleef en gewerk in die era van romantiek, toe skrywers hulle graag na folklore wou bekeer, na die beelde van die "inheemse oudheid". A. Vostokov was geen uitsondering nie. Hy het 'n gedig geskryf waarvan die genre as 'n 'heldhaftige verhaal' gedefinieer is. In so 'n werk moes die karakters natuurlik Slawiese name dra. Die digter noem die hoofkarakter Mstislav - so 'n naam bestaan regtig in Rusland, en vir die heldin het hy die naam Svetlana bedink.
Dus, danksy A. Vostokov se gedig "Mstislav en Svetlana", het die naam die Russiese literatuur betree.
Die lot van die naam
As A. Vostokov die naam Svetlana geskep het, het Vasily Zhukovsky hom 'n 'begin in die lewe' gegee. Hierdie digter het bekendheid verwerf vir sy gemagtigde vertalings van ballades deur Duitse en Engelse romantiese skrywers. Een daarvan is die ballade van die Duitse digter G. Burger "Lenora". V. Zhukovsky beliggaam hierdie romanties griezelige verhaal oor 'n meisie wat deur haar dooie bruidegom weggeneem is in die ballade Lyudmila.
Maar die skrywer was nie tevrede nie: hy wou 'n werklike Russiese werk skep, en daar was 'n "vreemde aksent" in Lyudmila. En V. Zhukovsky skryf nog 'n ballade op dieselfde plot - "Svetlana". Hierdie keer kry die heldin 'n naam wat nie onder die Slawiërs gevind is nie, maar reeds in die Russiese literatuur bestaan.
Met die ligte hand van V. Zhukovsky word die naam gewild. In daardie era is die naam wel by die doop gegee, en die naam Svetlana in die kalender kon nie wees nie. Maar saam met die amptelike name was daar 'tuis', wat motte buite die familiekring gebruik. Dit is voldoende om die heldin van M. Lermontov se drama "Masquerade", wat soms Nina, nou Nastasya Pavlovna, genoem te word, in herinnering te roep. As so 'n nie-amptelike bynaam, is die naam Svetlana in die 19de eeu in gebruik geneem. Dit is selfs deur aristokrate gedra, byvoorbeeld barones Svetlana Nikolaevna Vrevskaya.
Na die rewolusie van 1917, toe die kerk sy monopolie op die benaming verloor het, is die naam Svetlana amptelik begin gee, wat in dokumente aangedui is.
In 1943 word die naam deur die Ortodokse Kerk erken. Nee, enige vrou met daardie naam is nie gekanoniseer nie, maar St. Photinia. Hierdie Griekse naam beteken ook 'helder', en die naam Svetlana is erken as sy analoog.
